"Politiek kan zich niet permitteren dat ook Aviapartner failliet gaat"

Een opstart zonder zorgen wordt het niet maandag op Brussels Airport. Daarvoor slaat de coronacrisis té hard toe. Bagageafhandelaar Aviapartner vraagt op zijn beurt staatssteun om te overleven. Ook hun bankrekening kleurt bloedrood, omdat het net als Swissport met verlieslatende contracten werkt. Eerder vroeg Swissport al steun, maar kreeg die niet. De christelijke vakbond denkt dat een tweede njet geen optie is. “De regering nog de luchthavenuitbater kan het zich permitteren dat volgende week een andere grondafhandelaar eveneens failliet gaat”, zegt Hans Elsen van de christelijke vakbond. “Politiek beseffen ze wel dat we gedegradeerd worden tot een bananenrepubliek als er volgende week geen enkele grondafhandelingsdienst actief is op de luchthaven.”

Volgens de christelijke vakbond kan de politiek ook beslissen om alsnog een doorstart te maken met Swissport. Tijdelijk dan wel, totdat een nieuwe afhandelaar de activiteiten overneemt. Maar die procedure duurt al snel een half jaar. Luchtvaartmaatschappijen die al het werk zelf doen, ziet Elsen niet gebeuren. “Dat is voor de kleinere maatschappijen niet rendabel. Als je één vlucht per dag hebt, is het niet mogelijk om daarvoor personeel in dienst te nemen en materiaal te voorzien om één vlucht af te handelen. Brussels Airlines kan het in principe zelf doen, maar één keer zij over een groter volume beschikken, is het voor hen ook onmogelijk omdat ze noch de kennis noch het personeel hebben om de volledige afhandeling te doen.”

Maar voor de belastingbetaler Aviapartner redt, wil de christelijke vakbond dat Brussels Airport zelf actie onderneemt.. Heel wat luchthavens hebben hun tarieven verlaagd om bedrijven meer ademruimte te geven. Zaventem niet. “Dat wil zeggen dat het vroegere Swissport en Aviapartner nog altijd de volle prijs betalen voor alle parkeerplaatsen die het huurt van de uitbater. Maar er is al drie maanden geen activiteit. Dus er moet ook een politieke discussie komen over: hoe kan het dat één bedrijf beslist over wat kan en niet kan op die luchthaven en dat andere bedrijven zich maar moeten schikken en zo in financiële moeilijkheden komen.”