De redactie blikt terug op 2015, deel 1

RINGtv-reporters Lies De Smedt en Jens De Smet kozen elk een reportage die verband houdt met dezelfde gebeurtenis: het tragische gezinsdrama Lennik, waarbij in februari drie jonge zusjes om het leven kwamen.

Een drama dat niemand koud laat

"Het voorbije jaar was voor iedereen confronterend. Nog nooit was de terreurdreiging zo reëel in België. En ook de oorlogsverhalen kwamen plots zo dichtbij. De vluchtelingencrisis is voor ons land dan ook hét nieuws van 2015, en wellicht ook dat van het komende jaar. Toen ik enkele jongeren uit het opvangcentrum voor vluchtelingen in Vilvoorde ging opzoeken op school, werd ik met enkele van die verhalen geconfronteerd. En met hun dromen", vertelt RINGtv-journalist Lies De Smedt.

"Maar de gebeurtenis die mij minstens evenveel aangreep was de dood van drie zusjes uit Lennik. Madison, Aibigail en Oumy heetten ze. Amper 2, 4 en 6 jaar oud. In februari gebeurde het ondenkbare. Ze kwamen om in een brand, in een bijgebouw naast hun huis. De gruwel nam toe toen bleek dat hun moeder de brand had aangestoken. Ongeloof en onbegrip, in hun eigen familie en vriendenkring, in hun omgeving, op onze redactie.

Twee weken later vond de begrafenis plaats waar ik als journalist een verslag van moest maken. De bolster die ons als journalist beschermt tegen felle emoties, zodat we ons werk objectief en helder kunnen uitvoeren, bleek te barsten. Ik stond achterin de hal van de overvolle kerk, maar de emoties reikten tot ver daarbuiten. Mijn moederhart brak van zodra de woorden van de enig overgebleven zus werden voorgelezen. En toen het nummer “Samen voor altijd” van Marco en Jada Borsato werd ingezet, liepen mijn ogen vol. Ik dwong mezelf om de affiches die in de hal van de kerk ophingen te lezen, en nog eens te lezen, en nog eens… ik wou me sterk houden als reporter met dienst. Maar zo’n verschrikkelijk drama laat niemand koud. Geen familie, geen kennis, geen kijker, geen journalist…"

"Een vreemd gevoel dat me nog lang zal bijblijven"

Journalist Jens De Smet koos voor het interview dat hij moest doen met Hellmut Ulin, de vader die drie jonge kinderen verloor bij een gezinsdrama in Lennik.

"Via een tussenpersoon konden we in contact komen met de man. Tot onze verbazing was hij bereid tot een interview. Aan de ene kant was ik tevreden dat we een interview met de man konden regelen, maar anderzijds kreeg ik ook meteen een ongemakkelijk gevoel. Het was heel dubbel. Want wat vertel je een man die net op gruwelijke wijze heeft afscheid moeten nemen van zijn kinderen? De autorit richting Lennik was héél stil. Ik dacht aan mijn woordkeuze, aan hoe ik de vragen op een gepaste manier zou stellen. Aan de manier waarop ik de man zou begroeten. Ik probeer mij als journalist altijd in de plaats te stellen van de persoon die ik ga interviewen. Maar deze keer ging dat niet, omdat het eigenlijk nauwelijks vatbaar is wat er zich had afgespeeld twee dagen eerder.

Eenmaal aangekomen in het gemeentehuis - de plek waar we hadden afgesproken - stak een medewerker net de kaarsjes aan die bij de foto's van de jonge kinderen stonden. Dan krijg je als journalist ook een mokerslag, ook al zijn we opgeleid om daarmee om te gaan. Niet veel later kwam een man binnen die gebroken was van verdriet en ook nog niet doorhad wat hem allemaal was overkomen. Maar tijdens het interview verbaasde hij mij met z'n sereniteit. Nauwelijks een kwaad woord over wat zijn vrouw gedaan had. Hij dacht heel helder en rationeel, maar ook liefdevol als vader en echtgenoot. De man gaf zelfs toe dat ook hij in de fout was gegaan.

Pas toen ik tegen het einde van het interview een vraag stelde over z'n drie kinderen, brak de man. Dagenlang heeft het in mijn hoofd rondgedoold. Maar sterker dan de getuigenis vond ik de manier waarop die man met de gruwel omging. Ik heb gemerkt hoe kwetsbaar en weerbaar tegelijkertijd een mens kan zijn op de moeilijkste momenten in het leven. Het was een vreemd gevoel dat mij nog lang zal bijblijven."