Dat woonzorgcentra hermetisch zijn afgesloten door de corona-pandemie weten we. Maar hoe verloopt het leven nu achter de gesloten deuren van een woonzorgcentrum? Wat is de impact op het leven van rusthuisbewoners, nu ze afgesloten zijn van de wereld? Schepen van Sociale Zaken in Merchtem Julie Asselman (Lijst #1785) geeft antwoorden.
Intussen in het woonzorgcentrum
woe 18 maa 2020
Het Woonzorgcentrum Ter Stelten in Merchtem mag al en tijdje geen bezoek en familie ontvangen. Maar daar blijft het niet bij. “De grootste impact is dat we geen mantelzorgers en vrijwilligers hebben die hier over de vloer komen”, zegt schepen van Sociale Zaken Julie Asselman (Lijst #1785). “Zij deden de koffiebedeling, er werd een krantenronde georganiseerd, lazen voor. Het personeel tracht die taken over te nemen, maar makkelijk is dat niet.”
Want er is heel wat ander werk dat moet gedaan worden. De 109 ouderen die verblijven in dit rusthuis zijn verdeeld in leefgroepen van 15. “In de leefruimte mogen ze zich vrij bewegen, maar naar de cafetaria gaan, mag niet meer. Voor sommigen is dat toch een domper, want hun kaartnamiddagen moeten afgelast worden’, zegt Asselman.
Toch stellen de bewoners het hier goed dankzij de inzet van het personeel. Vanaf morgen zal het zelfs nog beter gaan want het woonzorgcentrum heeft acht tablets gekocht zodat families visueel contact kunnen maken met de bewoners die geen smartphone hebben of niet in staat zijn er mee te werken. “Weten hoe het me je familie in het woonzorgcentrum gaat, zie je het best op beeld. Een ‘hij stelt het goed’ via de telefoon of e-mail geeft niet datzelfde vertrouwen”, besluit Asselman.
