Nu zondag, op 27 februari, zal het precies 25 jaar geleden zijn dat de sluiting van Renault Vilvoorde werd aangekondigd. Daarmee brak voor 3.100 werknemers een maandenlange strijd aan voor het behoud van hun in job, maar sluiting was onafwendbaar.
25 jaar sluiting Renault Vilvoorde: "Voor altijd in het geheugen gegrift"
don 24 feb 2022
Patrick Van Camp uit Vilvoorde en Franky van Rode uit Schepdaal, twee ex-werknemers van Renault, herinneren zich die 27ste februari 1997 nog goed. “We zaten om 10 uur aan tafel met de vakbondsafgevaardigden. Iedereen dacht toen al dat het niet meer lang ging duren. Ik zei nog dat we ons pas echt zorgen moesten maken als ze de parking zouden beginnen leegmaken. Geen 20 minuten later kwam iemand de vergaderzaal binnen met de melding dat het zover was. We zijn meteen met mensen van de drie vakbonden naar daar gereden en hebben de parking geblokkeerd. Mensen konden het echt niet geloven. We leverden in de fabriek in Vilvoorde topkwaliteit af.”
Franky Van Rode werkte 22 jaar aan de band bij Renault Vilvoorde en was er vakbondsafgevaardigde voor ACV. Patrick Van Camp uit Vilvoorde deed 12 jaar lang bandwerk bij Renault en is ABVV-militant. “Ik heb nooit een traan gelaten voor het feit dat Renault gesloten werd. Maar als vakbondsman wilde ik wel dat mensen hun woede konden ventileren. Daarom hebben we meteen een mars naar het stadhuis van Vilvoorde georganiseerd.”
Die betoging was het begin van een maandenlange sociale strijd. Op 4 september rolde de allerlaatste ‘Vilvoordse’ Renault van de band. “Ik ben blijven hopen tot in juni. Daarna was alle hoop weg. En moest ik zelf ook op zoek naar een andere job.” Patrick werd busschauffeur bij De Lijn en dat is hij tot op vandaag. Franky volgde een opleiding als chauffagist en brandertechnieker maar is ondertussen met pensioen. Een groot deel van zijn vrije tijd besteedt hij aan vrijwilligers werk bij vzw De Poel, een instelling voor mensen met een beperking in Schepdaal. Maar zowel bij Franky als bij Patrick staat het drama van Renault Vilvoorde voor altijd in hun geheugen gegrift. “Het toeval wil dat 27 februari ook de verjaardag van mijn vrouw is. Dus telkens mijn vrouw verjaart, komt ook de sluiting van Renault terug naar boven”, vertelt Franky. “Ik krijg nog altijd kippenvel als ik aan de sluiting denk”, vult Patrick aan. “Dat zal nooit veranderen, denk ik.”
