Zondag is het 25 jaar geleden dat er aangekondigd werd dat de fabriek van Renault-Vilvoorde moest sluiten. Meer dan 3.000 medewerkers vernamen via de media dat ze hun baan zouden verliezen. Naar aanleiding daarvan is Karel Gacoms bij ons te gast. Hij was één van de aanvoerders van het vakbondsfront dat zich toen verenigde en afgevaardigde voor de socialistische vakbond.
Vakbondsman Karel Gacoms over 25 jaar sluiting Renault-Vilvoorde: "Deze zaak was ongezien"
2 jaar geleden
Karel Gacoms herinnert zich de aankondiging van de sluiting nog goed. “Ik heb als vakbondsman meerdere sluitingen mee gemaakt, maar dit was echt het summum. We hadden echt geen vermoeden dat dit koudweg op een persconferentie zou worden aangekondigd zonder dat wij eerst op de hoogte werden gebracht.” Bovendien waren er net investeringen en herstructureringen doorgevoerd, waardoor we dachten dat het goed zat.”
Meer dan vijf maanden is er geprotesteerd tegen de sluiting, tot in Parijs toe. Uiteindelijk gingen de vakbonden akkoord met een sociaal plan. Meer dan een jaar later leidde het protest onder meer tot de Wet-Renault, waardoor bedrijven verplicht zijn om eerst hun plannen toe te lichten aan de vakbonden en onderhandelingen op te starten. “Daardoor maken we vandaag dergelijke brutale sluitingen niet meer mee, maar elke sluiting, ook al wordt ze eerst op een softe manier aangekondigd, komt nog altijd moeilijk over bij het personeel,” vindt Gacoms. “Bovendien hebben die procedures van de Wet-Renault tot gevolg dat de sociale acties wat zachter worden gevoerd, omdat men afwacht of het overleg resultaat biedt.” Voor de Wet-Renault gingen mensen sneller over tot actie en konden we als vakbonden soms na een paar weken een akkoord uit de brand slepen. Nu duren die procedures soms een jaar.”
Zondag is er een herdenking van de sluiting van Renault-Vilvoorde aan De Vuist, het standbeeld van Rik Poot dat ter herinnering van de zaak werd opgetrokken op het rondpunt aan de Woluwelaan en de Luchthavenlaan in Vilvoorde.
