mykhaylo.png

19-jarige Mykhaylo over de oorlog in zijn thuisland Oekraïne: "Dit is toch de 21ste eeuw?"

2 jaar geleden

De oorlog die de  Russische president Poetin gisteren startte, komt voor een aantal landgenoten nu wel heel dichtbij. Mykhaylo Behur woont met zijn zus en ouders in Sint-Pieters-Leeuw, maar zijn familie woont nog in Oekraïne. Ze volgen het nieuws op de voet via een Oekraïense tv-zender.

 

Het zijn bange momenten voor Mykhaylo en de rest van zijn gezin. Sinds het Russische leger Oekraïne binnenviel, volgen ze de situatie op de voet. Mykhaylo is 19 en leeft al 12 jaar met zijn ouders en zijn zus in Sint-Pieters-Leeuw. Maar de rest van zijn familie woont nog in Oekraïne. De schoonbroer van Mykaylo, die pas vader geworden is, moest even naar Oekraïne om administratief iets te regelen en zit nu vast. Want mannen tussen de 18 en de 60 jaar mogen het land niet meer uit. Tot kort na de inval hadden ze nog contact via het internet. Maar die verbinding is sinds vanmorgen weggevallen. Enkel via 4G lukt het nog om af en toe contact te hebben, maar die dekking is in Oekraïne niet overal even goed. “Mijn familie is erg bang, ze weten niet wat ze moeten doen,” zegt Mykhaylo.

De Leeuwenaar vindt dat de rest van de wereld militair moet ingrijpen om de oorlog te stoppen. “Sancties blijken niet te helpen, dus het leger is volgens mij de enige oplossing. Er is geen andere keuze, want Poetin gaat niet stoppen wanneer hij Oekraïne in handen heeft. Hij gaat verder en verder wil de vroegere Sovjetunie innemen,” denkt Mykhaylo. Via sociale media krijgt de jongeman gruwelijke beelden te zien én commentaren van mensen die niet de kant van Oekraïne kiezen. “Ik ben echt teleurgesteld dat zoveel mensen pro Russisch blijken te zijn. Ik begrijp dat niet, want geen enkel land zou mogen beslissen wat een ander land doen. Wij willen gewoon vrijheid en vrede, we hebben nooit iemand aangevallen.”

Mykhaylo is bang voor zijn familie en vindt de situatie erg confronterend. “Als je constant beelden ziet van plaatsen die gebombeerd worden, plaatsen waar ik zelf ben geweest, het land waar ik geboren ben, … Ik heb echt zoiets van ‘hoe kan dat nu?’, dit is toch de 21ste eeuw?”