PVDA: KEVIN KESTEMONT

Wat is je drijfveer om je te engageren in de politiek en wat zegt dat over je persoonlijkheid?

“Als leerkracht heb ik een goed zicht op wat leeft in onze wijken. Ik geef les aan een heel divers publiek en krijg zo een mooie weergave van onze maatschappij in mijn klas. Ik zie welke impact bepaalde problemen, zoals armoede bvb., op het leven én de onderwijskansen van kinderen heeft. Tegelijk zie ik ook hoe de politiek vandaag onvoldoende oplossingen kan bieden om de problemen aan te pakken. Er worden steeds verkeerde keuzes gemaakt, terwijl we er in de eerste plaats voor moeten kiezen om mensen een menswaardig bestaan te geven. In een rijk land als België moet het gewoon onmogelijk zijn dat kinderen in armoede opgroeien. Als leerkracht heb ik de investeringen in ons onderwijs enkel zien afnemen. De PVDA is de enige partij die niet meedoet met die besparingen, maar de mensen centraal stelt. Bij ons vind je voornamelijk mensen op de lijst die nog actief zijn als werknemer en dus perfect weten wat er speelt op de werkvloer en in de volkswijken. Dat maakt ons zo verschillend van de rest. “

Stel dat je verkozen raakt, wat is dan het eerste punt dat je zo snel mogelijk wilt aanpakken of realiseren in Halle-Vilvoorde? 

“Bij de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar trokken veel van onze lokale werkingen de wijken in met een bevraging. Armoede kwam daar als een heel belangrijk thema uit naar voor. Ook in onze regio is dat probleem reëel en moeten we daar volop in investeren. In de eerste plaats moeten we vooral het woord geven aan mensen in armoede. Hun ervaringen moeten ervoor zorgen dat we een correct beleid kunnen uitvoeren. Zij hebben immers de expertise die je als politicus niet bezit. De armoedeverengingen geven we duurzame financiële ondersteuning en betrekken we als volwaardige partner in alle betrokken instanties. Daarnaast investeren we ook in een brede, laagdrempelige dienstverlening dicht bij de mensen. In elke wijk willen we wijkhuizen met voldoende buurtwerkers en straathoekwerkers die via de inwoners de specifieke noden kunnen opsporen. Ook de leeflonen, pensioenen en minimumuitkeringen moeten boven de armoedegrens worden opgetrokken. Dat is vandaag nog niet het geval. “