Tussen de oude radio’s van Bernard zitten enkele parels. “Ik vind het zeer mooi zo’n oude radio, dat heeft iets, dat straalt iets uit. Als je tegenwoordig naar de radio’s kijkt, dat zijn lelijke bakken. Meestal ook kleine bakjes, daar zit niks in, daar zit geen leven in. Naar een oude radio kijken, is fijn. Dat straalt nostalgie uit en warmte. De klank is ook warm, door de houten klankkast die errond zit”, legt Bosch uit.
Doorheen de jaren groeit de verzameling van Bernard. Nu heeft hij zo’n 35 oude radio’s. Het overgrote deel werkt nog. “Dit is een speciale radio, het is een A-sec uit 1952. Het bijzondere is dat het niet alleen een radio is, het toestel bevat ook een platenspeler en een bandopnemer”, zegt Bernard over één van zijn pronkstukken.
De populariteit van de radio zit al enkele jaren in dalende lijn en dat vindt Bernard, die één van de drijvende krachten is van Radio Rand, een jammere zaak.
“In mijn jeugd was de radio een vriend in huis. Je hoorde er stemmen in en leert die stemmen kennen. Je maakte je een beeld van die mensen en als je ze dan uiteindelijk ontmoette, klopte dat beeld niet met de realiteit. Dat is de magie van de radio. Op de radio kan je ook de fantasie prikkelen van de mensen”, is Bosch nostalgisch.
