Met liefde overwin je veel, ook kanker. Dat mogen we alvast concluderen uit de liefdesbrief van Leen Potums die we vandaag graag met je willen delen. De emoties wisselen elkaar in hoog tempo af. Soms moet je lachen, dan weer kan je een traan zeer moeilijk onderdrukken. Het is in ieder geval een brief waar de liefde van afdruipt.
Lieve schat
Bedankt mijn lieve schat dat ik dankzij jouw liefde voor mij, ons Markenleensyndroom nog leef!
De voorbije maanden (om preciezer te zijn, bijna 15 maanden nu) zijn we samen door een hel van onzekerheden gegaan. Sinds mijn kankerdiagnose op 18 november 2019 is het niet makkelijk geweest voor ons. Maar we hebben die dag onze trouwringen tegen mekaar ‘geklonken’ en gezegd dat we hier samen door zouden komen… en dat is ons gelukt ook!
Zonder jou aan mijn zijde had ik niet de moed gehad om te blijven vechten tijdens alle behandelingen en operaties. Jij was er steeds voor me en ik zag je ogen nog steeds fonkelen, ook al had ik een kaal hoofd en miste ik hier en daar enkele (vrouwelijke) onderdelen, je bleef en blijft me nog steeds liefdevol aankijken. En net dat vind ik bewonderenswaardig, het teken van echte liefde! Weet dat dit ook wederzijds is… ook ik voel nog steeds verliefdheid, maar ook echte liefde voor jou en zou na meer dan 22 jaar nog steeds voor jou, voor ons, voor het Markenleensyndroom kiezen!
Samen, als het Markenleensyndroom, kunnen we echt alles aan!
Niet lang na het moment dat we een koppel werden op 7 december 1998 werden we zo genoemd door onze familie en vrienden, want zag je de ene, dan zag je de andere. We leken bijna vergroeid als een Siamese tweeling, stralend en bijna high van de liefdesferomonen en alle andere chemische stoffen die vrijgemaakt worden in het lichaam wanneer iemand z’n soulmate heeft gevonden.
Het Markenleensyndroom was dus een mooie beschrijving van onze onvoorwaardelijke liefde naar mekaar toe.
De ene keer subtiel zichtbaar: wanneer ik stiekem een liefdesbriefje onder je kamerdeur wou komen stoppen toen we tijdens de blok in aparte kamers moesten studeren en ik je te erg miste. Subtiel lukte dat niet, want ik ben toen met veel lawaai de marmeren trap afgedonderd op mijn kousenvoeten en betrapt door je bezorgde ouders(met het briefje vol hartjes stevig vastgeklemd in mijn handen).
Tot minder subtiele uitingen op onze trouw op 7 augustus 2004: we hadden eigenlijk enkel oog voor mekaar, het was ONZE dag en we straalden zozeer nog harder! En iedereen zou dat geweten hebben, want we kozen zonder enige aarzeling voor mekaar… JAZEKER!
Maar zelfs op 3 december 2019 was het zichtbaar, toen ‘ik’ voor mijn eerste chemo binnenging. Rarara... met jou aan mijn zijde... zelfs toen straalde ik en besefte ik dat ook deze hindernis wel zou lukken zolang jij erbij was, opnieuw sterk als het markenleensyndroom. Want dat verslaat elk virus en elke kanker!
Ik wil je dan ook bedanken met deze brief omdat je rotsvast aan mijn zijde bent gebleven in de mooie tijden, maar ook in de moeilijke tijden die we helaas ook maar al te vaak gekend hebben. Het is zo’n cliché als trouwbelofte, maar we hebben er ons aan gehouden en komen er telkens, zowaar mogelijk, nog sterker uit! You are my rock! Echt wel!
Bedankt om al meer dan 22 jaar deel te willen uitmaken van dat Markenleensyndroom.
Konden we in deze vreemde tijden samen maar even wel besmettelijk zijn... Corona mag ver weg blijven, maar het zou zo fijn zijn als we ons Markenleensyndroom zouden kunnen verspreiden naar alle uithoeken van de wereld, zonder het zelf te verliezen. Zodat niet alleen onze wereld er mooier uitziet, maar ook die van een ander, zodat ziektes kunnen bestreden worden en moeilijke coronatijden het hoofd kunnen geboden worden.
En laten wij ondertussen toch ook veilig in onze bubbel van 2 verder cocoonen als het markenleensyndroom, want ik kies nog steeds voor jou! En jij ook voor mij, dat weet ik, dat voel ik!
Ik hou van je, onvoorwaardelijk en met heel mijn hart, mijn lieve man, mijn rock, mijn alles!
Veel liefs van je Leentje aka Snoopy, uffie,...
Winnaar maken we dit weekend bekend
Dit is niet de winnaar, die wordt tijdens het valentijnsweekend bekendgemaakt. Maar het is wel een brief, die de jury raakte. Leen maakt dus wel kans op dat uniek juweel in 18 karaat goud, bezet met een briljant gemaakt door de goudsmeden van ’t Cederhuis in Grimbergen.
